Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Je t'aime

4 σχόλια:

  1. Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
    σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
    χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
    Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
    μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
    τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
    κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
    Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
    και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
    Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
    Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
    τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
    τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

    Ειναι το αγαπημενο μου ποιημα του Καβαφη .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν εχει σημασια αυτο!!!!! Τ ι θα πει........ΔΙΚΟ ΣΟΥ?????????? ΤΙ ΣΤ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ??

    ΑπάντησηΔιαγραφή